Obraz o nietypowej kompozycji i temacie.  Pejzaż zimowy, wertykalny. Połowę kompozycji zajmuje niebo. Przyciemniona paleta barw oraz odcień nieba, sugerują, że obraz przedstawia porę wieczorną, lecz nie jest to pełny nokturn.

Na pierwszym planie po prawej stronie zdecydowaną dominantą kompozycyjną jest jasny płomień ogniska, na które patrzą ustawieni po obu jego stronach mężczyźni.  Siedzący mężczyzna pali fajkę. Przy jego wyciągniętej nodze widoczny fragment broni: prawdopodobnie strzelba. Mężczyzna stojący słabo widoczny, także pali fajkę. Obaj ubrani podobnie, w brunatne skromne stroje męskie z futrzanymi czapami, w onucach. Wokół nich gałęzie niskich drzew – wydzielają tę część kompozycji jako osobną scenę i pierwszy punkt uwagi widza. Po lewej stronie od dominanty obraz dzieli na pionowe strefy smukłe drzewo, sięgające wyjątkowo od samej góry do dołu obrazu, nie ukazane w całości, lecz w uciętym kadrze, sprawia wrażenie znajdującego się zbyt blisko widza. W oddali, po lewej stronie od wysokiego drzewa, widoczne zabudowania drewniane, wśród których najbardziej wyraźnie zarysowana jest wiata z majaczącymi pod nią postaciami. Postacie te są trudne do zidentyfikowania. Jedna postać ludzka, drugi kształt jaśniejszy, rozciągnięty – być może oprawiana zwierzyna, na przykład jeleń – lub druga ludzka postać pochylona nad paleniskiem. W kącie wiaty ledwo widoczny płomień ognia, nawiązujący do ogniska z pierwszego planu i przyciągający spojrzenie widza. W oddali rozciąga się pusty zimowy pejzaż, lekko górzysty, otwartą perspektywą na biegnącą w głąb dolinę, być może z zamarzniętą rzeką.

Nietypowa kompozycja obrazu jest efektem próby poradzenia sobie malarza ze skazą widoczną na licu obrazu: szwem płótna biegnącym przez całą jego wysokość. Szew został ukryty pod smukłym drzewem na najbliższym planie. Dla zrównoważenia kompozycji, malarz podjął symultaniczną narrację po obu stronach drzewa: główny wątek mężczyzn palących fajki przy ognisku, oraz wątek tła, sceny pod wiatą. Próba wyważenia pejzażu świadczy o tym, że malarz był świadom podstawowych zasad kompozycji pejzażu i schematów wędrowania oka widza po obrazie i w głąb obrazu.

Przytłumiona kolorystyka  oraz statyczni, zadumani mężczyźni przy ognisku, nadają obrazowi posępną atmosferę zimnej pory roku i ciemnej pory dnia. Pozostaje zagadką moment w którym zostali uchwyceni dwaj mężczyźni: czy jest to warta żołnierzy, czy odpoczynek myśliwych po polowaniu.

Warstwa malarska obrazu bez uszkodzeń. Na linii wysokiego drzewa widoczne szycie płótna. Na podobraziu widoczny ten sam szew, zabezpieczony poklejeniem. Rama drewniana, złocona.